میر محمد استرآبادی به مقام پیشوایی که در حد جانشین پادشاه، قدرت داشت منصوب شد و با راهنمایی او بود که شاه به ترویج علوم دینی علاقمند گردید.
فعالیت های تبلیغی این عالم بزرگ و دوستانش چون خورشیدی بود که مرزها را
در نوردید و موجب شد که از کشورهایی چون ایران و لبنان و عراق ، علمای دلسوز، دامن
همت به کمر زده ، به هند هجرت کنند و صدای اسلام را به مردم برسانند. از آن جمله
بود ابن خاتون که خودعالمی بزرگ و محور مراجعه علما در جبل عامل لبنان به شمار می
رفت، اما جاذبه حیدر آباد و زمینه بسیار مناسب برای تبلیغ اسلام، اورا به هندوستان
کشاند.
محور همه این فعالیت ها تا مدتهای طولانی، میر محمد مؤمن استرابادی بود، او توانست از محمد قلی قطب شاه که پادشاهی جوان، گریزان از مذهب و عاشق پیشه بود، فردی بسازد که در مقایسه با سایر شاهان دکن از کارنامه خوبی برخوردار شد.
مدیریت و نظارت دانشمند با استعدادی چون استرابادی بر مراسم مذهبی،
این امور را چنان دلپذیر و جذاب کرده بود که شاه و گدا، مسلمان و در بسیاری مواقع غیر
مسلمانها از روی خلوص و اعتقاد در مراسم شرکت می کردند. اوج این مراسم، عزاداری
های عاشورا و جشن های ربیع الاول بود.
منبع: میر محمد مؤمن استرآبادی(مروج تشیع در جنوب هند) نوشته محی الدین قادری
محمد ,هند ,میر ,شاه ,های ,چون ,میر محمد ,بود که ,محمد مؤمن ,که در ,که شاه
درباره این سایت